70’ler üzerine iki sergi – I

Salt Beyoğlu ve Depo’da eş zamanlı olarak gerçekleşen sergiler konusunu 70’lerden alıyor. Bu iki sergi aynı döneme farklı açılardan işaret edip, dönemin dinamikleri, ülke gündemi, sanatçıların deneyimleriyle, üretimleriyle, birliktelikleriyle aktarıyor. Ortada ciddi bir arşiv problemi varken bu sergiler çok önemli, o dönemin tanıklarıyla bir araya gelip günümüzün persfektifinden konuları tartışmak hem çok öğretici hem de düşündürücü. Her iki sergiyi gezdikten sonra hayal ettiğim ise bu sergilerin kalıcılaştırılması, belki müzeleştirilmesi ve rahat bir zaman diliminde paylaşılan bilgileri ve kaynakları inceleyebilme fırsatı yakalanması…

“Duvar Resminden Korkuyorlar” adlı sergiye paralel, Mart ve Nisan aylarında bir konuşma dizisi gerçekleşiyor. Bunlardan ilki Hüsamettin Koçan ve Zeyno Pekünlü’nün katıldığı  1970’lerden bu yana sanatçı hakları üzerine gerçekleşen konuşmaydı. Hüsamettin Koçan, 70’lerden 90 sonlarına uzanan dernek – örgütlenme deneyim ve çalışmalarından bahsederken, Zeyno Pekünlü “Sanat Emekçileri” birlikteliğini, grubun tartışmalarını anlattı.

Bence bu konuşmanın en can alıcı noktası Uluslararası Plastik Sanatlar Derneği’nin geçmişteki konumunun aksine günümüzdeki işlevsizliği ve sanatçıların bu dernek dışında örgütlenmeye başlaması ama dernekleşememesiydi. Hüsamettin Koçan, tüm deneyimi ve geçmişiyle varolan Upsd’yi içeriden fethedip devralınmasını, yeni bir dernekten ziyade bunun için uğraşılmasını önerirken, bunun daha önce çoktan denendiği ve türlü oyunlarla yönetimin değişmediği ortaya çıktı. Bunu izleyicilerin yorumlarından yola çıkarak söylüyorum ama görülüyor ki ne Hüsamettin Koçan ne de salondaki diğer dernek üyeleri gelinen durumun farkında değil.

Bu tartışmanın ardından bende uyanan his,  kabaca bahsedilebilirse, bu topraklarda güncel sanata hareket kazandırmış iki grup olan, 70’ler ve 90’ların gençleri, şu an birbirinden kopuk ve bunun sonucunda yeni gelen üçüncü grup olarak 2010’un gençleri bu durumun handikaplarını yaşıyoruz.  Bunun en büyük etkeni hiç kuşkusuz 80 darbesi ve değişen dünya politikaları. Salt’taki sergide bunun en açık dile getirilişi İsa Çelik’ten: “1980’den sonra iki kişi bir araya gelemez oldu.” …