Featuring Kabul
Since the Taliban’s took control of Afghanistan in 2021, women’s rights have been in grave danger. In the film Life in the Taliban’s Afghanistan, reporter Isobel Yeung deepens into the current state of women’s rights in the country and shows how their lives are under the Taliban’s rules. In Afghanistan, women are deprived of going to work, studying and even going outside home. Streets, parks, schools and even courthouses are now dominated by men, as the Taliban don’t believe in gender parity and equality before the law. Under this situation, there are lots of cases of sexual, physical and psychological abuse that are remaining hidden in the country, benefiting the power of the man over the voice of the women. Even if the Taliban assure that women’s rights are being defended in the country, they have established a discriminatory government in which women are being removed from the public life, marginalized and mistreated. In addition, Afghanistan is facing a humanitarian crisis in which medical care is scarce and some people don’t even have access to it. This represents a critical situation in which many children have problems for surviving and, if they do, they will have a black future ahead. Even more if you’re born as a girl.
The movie Life in the Taliban’s Afghanistan was screened Oct 8 at Salt Galata in the frame of the Kite Runner project taking place in Istanbul between July and December 2022.
The Kite Runner Project
The Kite Runner project is an initiative of the Istanbul based association Diyalog which started in August 2022, in cooperation with the International Media Support (IMS) based in Denmark.
Inspired by the novel Kite Runner by Afghan-American author Khaled Hosseini this project aims to provide workshop opportunities, organise social events and network building activities for Afghans with journalistic and media background living in Turkey. Some of the gatherings are just online meetings for those who want to attend the activities from Afghanistan or any other part of the globe.
Among the activities we can find language courses, film screenings, legal advice and media workshops, available for Afghans with and without journalistic experience. There are also specific working groups for female journalists. The condition for the participants to attend the events is to have interest and enthusiasm about video, filmmaking and journalism, and to show passion for social justice, equity and human rights. The objective of the Kite Runner project is to encourage the participants to use their skills for creating movies about their environment, their own journey, community life or conflict situations. Everything to serve as social gathering, networking booster and a platform to professionalizing media skills while promoting intercultural understanding between borders.
Afghanistan has been qualified as “the worst place to be a woman”. With the work of the Kite Runner project and the involvement of the public activities organised in Istanbul, we will get to spread and raise awareness about the significant problematic in Afghanistan and denounce the hard violation of human rights in the country. [...]
Read more...
Torsten Oertel, the nice, cheerful head of Kabul’s Goethe Institute, was found dead on Sunday April 20 at his room in Kabul.
It was not a crime, but apparently an accident.
Anyone who knew Torsten knew how much he loved playing practical jokes. We will miss his sense of humor and his remarkably commitment for the Goethe Institut and the people in Kabul.
We still remember with warm feelings the sunny morning when he picked us up at the third checkpoint at Kabul airport after our 36 hour journey to Afghanistan.
A small memorial service will be held on April 22 at the Kabul military airport befor his coffin will leave Kabul for Germany. All his friends are very shocked because everybody listed him among the very good friends in Kabul.
The final funeral service for Torsten will be held on Saturday, April 26th 2014 at 11 a.m. in the cemetery of Hachenburg, Germany.
[...]
Read more...
Jalalabad city hosted on Wednesday the biggest festival on Afghanistan modern literature.
The festival titled ‘Literature and Peace’ was held by the Goethe Institute in Jalalabad city with participation of hundreds of writers, poets and researchers of language and literature from across the country.
Read the report by Ahmadullah Ahmadi:
د سولې ادبيات د ميني او عاطفې لار
ريپورټ احمدالله احمدي
په جلال اباد کې د ګويټه انسيټوټ له لوري، د اوسنيو يا معاصرو ادبياتو جشن، دا ځل سولې او ادبياتو ته ځانګړی شوی و.
ګويټه انسټيټوټ يا د المان فرهنګي مرکز په نړيواله کچه د فرهنګي او کلتوري ودې لپاره کار کوي
ياد انسټيټوت دا ځل په ننګرهار کې د معاصرو ادبياتو اتم ملي جشن جوړ کړی و چې د هېواد د بېلا بېلو برخو څخه ليکوالانو،شاعرانو او اديبانو ترڅنګ ښځينه شاعرانو هم برخه پکې اخيستې وه
دغه جشن دوه ورځې دوام وکړ، چې د هېواد نامتو ليکوالو د سولې او ادبياتو په اړه، پر ادبياتو د جګړې د اغېز په اړه او د شعر له لارې د سولې د پېغام رسولو خبرې وکړې
د پروګرام په پيل کې د ګويټه انسټيټوټ فرهنګي مسئول ابراهيم هوتک د اوسنيو ادبياتو په اتم جشن کې وويل؛ په ځای د دې چې په ټوپک او توره جنګ وکړو بايد د خلکو فکر مخکې له مخکې جوړ شي، د ده په خبره ليکولان او شاعران به د ادب او ادبياتو له لارې وتوانيږي چې د سولې لپاره چاپيريال جوړ کړي تر څو د خلکو ذهنونه روښانه شي
د ننګرهار والي عطاءالله لودين د خپلې وينا په ترڅ کې د ګويټه انسټيټوټ له فرهنګې هڅو څخه ستاينه وکړه چې دا ځل يې د سولې تر نامه لاندې د اوسنيو ادبياتو اتم جشن جوړ کړی دی.
ښاغلي لودين په شاعرانو غږ وکړ چې د سولې د بهير ګړندي کولو لپاره په خپلو منظومو کلامونو کې سوله وستايي او جګړه د هېواد په زيان ياده کړي او شعر يې د جګړې دواړو غاړو سولې ته د رابللو لپاره ګټوره طريقه وبلله
والي وويل: (( کوم ځای کې چې سوله نه وي، په کوم ځای کې چې امن نه وي هلته د ژوند امکانات نه وي ، هلته ظلم وي، هلته بې وزلي او غربت وي))
د جشن ګډونوال ليکوال او شاعر محمد نبي صلاحي په شعر کې د سولې د پیغام په اړه وايي؛ شاعر او ليکوال کولی شي د خپلو شعرونو له لارې چې د انساني کلام جوهر دی او له بل هر چا زيات کولی شي د سولې ارزښت او دسولې پيغام خلکو ته ورسوي
ښاغلی صلاحي وايي؛ شاعران بايد د سولې لپاره داسې شعرونه وليکي چې ولس په دې قانع شي چې ريښتيا هم په سوله کې د ټولو خير دی
د جشن بلې ګډونوالې ليکوالې او شاعرې مېرمن پروین ملال وايي؛ شاعر د ټولنې ترجمان دی، چې په وينا يې د ټولنې د ناخوالو او بدبختيو اوخوشبختيو انځور خلکو ته ښيي
د آغلې پروين ملال په نظر د دا ډول غونډو جوړول چې شاعران او ليکوال پکې برخه اخلي ګټور يادوي او وايي، چې اخر به د جنګ ښکېلې غاړې هم په دې پوه شي چې سولې ته غاړه کېږدي
استاد اسدالله غضنفر بيا وايي؛ چې د سولې پیغام هغه وخت په ښه توګه رسيدلی شي چې له ادبياتو سره ليکوالان په پوره ډول اشنا وي ، او په وينا يې د شعر او ادب ژبه غير مسقيم ژبه ده، او وايي چې که يو شاعر وايي چې موږ سوله غواړو دا شعر ندی بلکې عادي خبرې دي، دا شعر ندی، دا داستان ندی دا بايد شاعران د شعر په ژبه ولس ته ورسوي
غضنفر وايي،شاعر بايد په سمبوليک ډول او عميکه ژبه خبرې بيان کړي چې په وينا يی د سولې په برخه کې د شاعر او ليکوال ذهنيت پراخ وي او وايي چې هغه څوک له ځان سره سوله نشي کولی بل څوک به څنګه سولې ته وهڅوي
غضنفر وايي: ((هغه څوک چې د علي اخلاقي مفهاهيمو په اړه تصور نلري بيا به يې هم د سولې په برخه کې خبرې نيمګړې وي، اخلاق يعني د ژوند خدمت، د ژوند خدمت خورا پراخ دی))
له پکتيا څخه راغلي ليکوال عارف الله حقپرست د سولې د پیغام د پياوړي کولو لپاره بيا دا نظر لري، چې په عمومي ډول ادبیات د سولې، ميني او عاطفې لاره ده، چې په وينايي په پخوانيو ادبياتو کې هم سولې ته کار شوی او له شاعرانو غوښتنه کوي چې دسولې لپاره غونډې، ورکشاپونه، مشاعري او د سندرو لپاره کنسرتونه جوړ کړي
د ګويټه انسټيټوټ له لوري دا لومړی ځل ندی چې د ادبياتو لپاره د هېواد په کچه د ادبياتو جشن جوړوي بلکي په بېلا بېلو فرههنګي برخو کې د ليکوالو او شاعرانو لاس نيوی کړی او تر ډېره يي د افغاني کلتور د بډاينې لپاره په کلتوري او فرهنګي موضوع ګانو کار کړی [...]
Read more...
Shocking, intimate and often bemusing to outsiders, the modern art produced by a small group of young Afghans would come as a surprise to connoisseurs who stalk the galleries of New York, London and Tokyo.
At work in small studios and spare rooms in Kabul, they make pieces that seem far away from the harsh, practical world outside where many Afghans focus on surviving the bloody 12-year insurgency.
Picasso, Damien Hirst and Chinese dissident Ai Weiwei are among their influences, but they also admit that Afghanistan’s long war has had an inescapable effect on their work.
Arif Bahaduri, 22, uses medical plasters to make three-dimensional images at his $100-a-month rented studio in south Kabul, and he is now preparing a 30-minute piece of performance art.
“I can’t say exactly how it will go or what will happen, but it is an expression of my deepest inner feelings and identity.”
Bahaduri will present his live show later this month at the Afghan Contemporary Art Prize, an annual competition to encourage local artists to move beyond sketches of marketplaces and landscapes.
The art prize, which was established in 2008, will be judged by a jury of experts before the exhibition opens, with the winner receiving $1,500 and second place $800.
by Ben Sheppard, AFP first published at Art Daily
Read the full story at Yahoo News [...]
Read more...
First published in Streetartnews by Shahad Bishara
One woman creating quite a stir in the scene is Shamsia Hassani, an Afghan graffiti artist and teacher at the Faculty of Fine Arts, Kabul University. Her works often depicts women in burqas, usually painted blue and feminine-like, or fish. The 24- year-old artist is considered to be her country’s first graffiti artist, which is a significant achievement considering its strict views on gender roles. Shamsia has also collaborated with L.A. street artist El Mac on a mural entitled Birds of No Nation for the 7th Asia Pacific Triennial in Australia.
Another young Afghan graffiti artist also making waves is Malina Suliman. Her signature subject is a blue burqa-clad skeleton, a metaphor for the oppression of Afghani women. The 23-year-old artist has received threats and attacks from the Taliban because of her work. She currently resides in Mumbai, India.
Read the whole article at Streetartnews [...]
Read more...
Ali Arash did an interview with the actress Sabera Rezayee in Kabul on this occasion she was acting special for us expressing her ideas for female rights in Afghanistan:
صابره رضایی، هنرپیشه ی که از چند سال به این سو در دنیای سینما پا گذاشته است
کارنامه پرباری ندارد اما دردنامه بسیاری دارد. با آن که فقط در دو فلم ظاهر شده اما با تهدیدهای زیادی مواجه بوده و از مزاحمتهای تلفنی تا تهدیدهای امینتی را تجربه کرده است
کلیب
خانم رضایی با آن که به صورت اتفاقی وارد دنیای بازیگری شده است، اما با استعداد خاصی که دارد، درکوتاه مدت توانسته است خود را با تکنیک های مختلف بازیگری آشنا ساخته و درنقش های متفاوتی جایگاهش را در سینمای جوان افغانستان ثابت کند
همین چندی پیش خانم رضایی در دومین جشنواره حقوق بشر که امسال در کابل و بامیان برگزار شد، به عنوان بهترین بازیگر زن این جشنواره شناخته شد
با نو رضایی تا اکنون درچند فیلم کوتاه داستانی، نقش بازی کرده است
رضایی با آن که در نقشهای مختلفی به بازیگری پرداخته اما خود را در نقش های تراژید بیشتر راحت حس می کند. کلیپ
این هنرپیشه میگوید، در سینما در صدد آن است تا مشکلات مردم اش را به تصویر بکشد
مانند این نقش که بانو رضایی به مشکل بی کاری جوانا پرداخته است
کلیپ
با همه این ها مسیری که بانو رضایی میپیماید زیاد هم برای او هموار نیست. میگوید به خاطر بازی در یک نقش تهدیدهای زیادی را به جان خریده است
کلیپ
این هنرپیشه جوان میگوید، در صورت که چنین تهدیدهای ادامه داشته باشد، او این عرصه را ترک خواهد کرد
در همین حال این سکه روی دیگری هم دارد. تمنا مژگان از دیگر هنرپیشههای افغان است که در عرصه تیاتر فعالیت می کند
این هنرپیشه با آن که میگوید، بازیگری در عرصه سینما و تیاتر چالشهای خاص خودرا دارد اما میگوید، پیمودن این مسیر خالی از لطف هم نیست
کلیپ
سارا متعمدی دانشجوی که در رشته سینما در دانشگاه کابل درس میخواند نیز از تجربههای مشابهی سخن میگوید، او که سه فلم کوتاه دانشجویی در کارنامه دارد، اذعان می کند، که اگر حمایت خانواده اش نمی بود، بسیار زود عرصه سینما را ترک می گفت
کلیپ
با همه این ها دورنمای مبهم این مسیر از یک سو و کابوس برگشت طالبان از سویی دیگر از دیگر نگرانی های است که این هنرپیشه ها به آن اشاره می کنند.
به گفته آن ها اگر تهدیدهای امینتی در برابر هنرپیشه و سینماگران هم چنان ادامه داشته باشد، عرصه تیاتر و سینما نیز به زودی از هنرپیشه های زن تهی خواهد شد [...]
Read more...